متون درس «الإخلاص فی العَمَل» و معنی:

الْإخْلاصُ في الْعَمَلِ

اخلاص در عمل (تعهد به کار)

کانَ نَجّارٌ وَ صاحِبُ مَصنَعٍ صَديقَينِ. في يَومٍ مِنَ الْأيّامِ، قالَ النَّجّارُ لِصاحِبِ الْمَصْنَعِ: «أنا بِحاجَةٍ إلَی التَّقاعُدِ». أجابَ صاحِبُ الْمَصنَعِ :

نجار و صاحب کارخانه ای دوست بودند. در روزی از روز ها ، نجار به صاحب کارخانه گفت: من بازنشستگی احتیاج دارم. صاحب کارخانه پاسخ داد:

«وَلٰکِنَّكَ ماهِرٌ في عَمَلِكَ وَ نحنُ بِحاجةٍ إلَيكَ یا صَديقي». النَّجّارُ ماقَبِل. لَمّ رَأَی صاحِبُ الْمَصْنَعِ إصْرارَهُ ؛ قَبِلَ تَقاعُدَهُ وَ طَلَبَ مِنْهُ صُنْعَ بَيتٍ خَشَبيٍّ قَبْلَ تَقاعُدِهِ کَآخِرِ عَمَلِهِ في الْمَصْنَعِ.

ولی ای دوست من، تو در کارت ماهری و ما به تو احتیاج داریم. نجار قبول نکرد. هنگامی که صاحب کارخانه اصرارش را دید، بازنشستگی اش را قبول کرد و قبل از بازنشستگی اش از او ساختن خانه چوبی را به عنوان اخرین کارش را در کارخانه خواست.

ذَهَبَ النجّارُ إلَی السّوقِ لِشِاءِ الْوَسائِلِ لِصُنْعِ الْبَيتِ الْخَشَبيِّ الْجَديدِ. هوَ اشْتَرَی وَسائِلَ رَخیصةً وَ غَیرَ مُناسِبةٍ وَ بَدَأَ بِالْعَمَلِ لٰکِنَّهُ ماکانَ مُجِدّا و ما کانَتْ أخْشابُ الْبَيْتِ مَرْغوبَةً.

نجار برای خریدن وسایل برای خانه چوبی جدید به بازار رفت. او وسایل ارزان و نامناسب خرید و شروع به کار کرد ولی کوشا نبود، و چوب های خانه مرغوب نبود.

بَعْدَ شَهْرَيْنِ ذَهَبَ عِنْدَ صاحِبِ الْمصنَعِ وَ قالَ لَهُ: «هذا آخِرُ عَمَلي».

بعد دو ماه نزد صاحب کارخانه رفت و به او گفت: این آخرین کار من  است.

جاءَ صاحِبُ الْمَصْنَعِ وَ أعْطاهُ مِفْتاحاً ذَهَبيّاً وَ قالَ لَهُ».

 صاحب کارخانه آمد و کلیدی طلایی به او داد و گفت به او:

«هٰذا مِفْتاحُ بَيتِک.هٰذَا الْبَيْتُ هَديَّةٌ لَکَ ؛ لِآنَّکَ عَمِلْتَ عِنْدي سَنَواتٍ کَثيرَةً».

«این کلید خانه ات است. این خانه هدیه ای برای تو است. زیرا تو سال های زیادی نزد من کار کردی.»

نَدِمَ النَّجّارُ مِنْ عَمَلِهِ وَ قالَ في نَفْسِهِ : «يالَيْتَني صَنَعْتُ هٰذَا الْبَيْتَ جَيِّداً!»

نجار از کارش پشیمان شد و با خودش گفت: «ای کاش من این خانه را به خوبی می ساختم.»

قالَ رَسولُ اللهِ (ص): رَحِمَ اللهُ امْرَأ عَمِلَ عَمَلاً فَأتقَنَهُ.

رسول خدا (ص) می فرمایند: رحمت خدا بر كسى كه كار را انجام دهد و آن را خوب و محكم انجام دهد.